The Sounding Burrows' Artikelen

Wie of wat zijn
The Sounding Burrows?

Contact

Als je graag iets voor me mee wilt nemen: hoeft niet, maar wil je het echt, dan is dat natuurlijk heel leuk!
Alleen ...
Ik houd niet van chocola, ik drink geen wijn of andere alcoholische dranken en ik ben allergisch voor bloemen (ik heb niet eens een vaas in huis!).
Waar je me wel erg blij mee maakt, is onderstaande.
Alvast bedankt!

14 juli 2013

Verbaasd

De puppen van Malice hebben nu alle vijf de oogjes en de oortjes open en lopen al flink. Dus tijd om de superpuptraining nog serieuzer aan te pakken, want tussen nu en 16 weken is de tijd dat honden het snelst leren. Wat ze nu leren is hun 'safety blanket', de gedragingen waar ze op terugvallen als ze niet weten wat ze met een situatie aanmoeten. En, zoals ik al vaker heb gezegd, puppen worden niet dominant geboren, maar léren door ervaringen welk gedrag effect heeft en als dat toevallig "dominant" gedrag is, dan zal dat het basisgedrag zijn wat je altijd weer terug ziet komen. Het is dus heel belangrijk de pup te leren dat hij met rustig op zijn beurt wachten en met het accepteren van alles wat hem overkomt het verste komt.
Zo creëer je honden die het beste in onze drukke maatschappij passen.
En hoe eerder je het doet, des te minder kans heeft de pup dingen eerst fout aan te leren. Want echt: in die eerste 16 weken leert de hond sneller dan in welke andere periode van zijn leven ook.
Vandaar dat ik er hard aan werk ze zo ontspannen mogelijk te maken. Bij sommige puppen gaat dat als vanzelf. Heerlijk dat soort ontspannen types, alleen ligt het gevaar op de loer dat mensen dan vergeten de pup op te voeden! Ik trap daar zelf nog wel eens in ...
Want het gaat er niet alleen om om de pup stressbestendig te maken.
Dat is wat "mild stress exposure" beoogt waar de monniken van New Skete een boek over hebben geschreven.

Maar bij terriers gaat het er ook om de pup te leren dat er een hogere wil is dan de zijne. Namelijk die van de baas. En dat hij bereid moet zijn zich daar naar te schikken. Je moet als het ware het effect krijgen dat de hond al zo vroeg leert dat de baas het langer volhoudt dan hij, dat hij bij voorbaat al opgeeft als hij merkt dat de baas vastbesloten is.
Want als je dit niet in de eerste 16 weken en het liefst in de eerste vijf weken al meegeeft, zul je merken dat de hond zo'n groot uithoudingsvermogen heeft dat je als baas maar moeilijk deze strijd om wie de sterkste wil heeft, nog kunt winnen. Vandaar dat mensen vaak het eerste jaar redelijk knettergek worden van hun terrierpup voordat het een beetje beter gaat (er vanuit gaande dat mensen niet opgeven natuurlijk!)

Vandaar dat ik als fokker al probeer deze strijd op te wekken en deze dan vervolgens te "winnen".
Eén manier om dat te doen is door ze op hun rug te leggen en te wachten tot de pup echt ontspannen blijft liggen. Bij de heel relaxte puppen echter is dat geen strijd! Zij genieten van de aandacht en het geknuffel. Heel goed dus om de hond stressbestendig te maken, maar voor zo'n pupje niet geschikt als middel om de wil van de baas op te leggen.
Overigens worden die makkelijke puppen als je het niet aanpakt meestal gewoon ook erg makkelijke honden. Al blijft er altijd wel een puntje zus of zo waarvan de baas zegt: het is een ideale hond, alleen heeft hij deze obsessie of die eigenwijsheid o.i.d. En dat ene ding is dan vaak heel moeilijk eruit te krijgen.

En bij 'de wil van de baas opleggen' of, zoals ik het ook wel noem, 'het breken van de wil' bedoel ik dus helemaal niets wat grof of hard of gewelddadig is natuurlijk! De truuk is dat je iets vindt wat de pup minder leuk vindt en dan dwing je dat af tot hij het zelf accepteert. In het voorbeeld van het op de rug liggen: zolang als ik hem met mijn vingers tegen moet houden omdat hij zich anders omdraait of zolang als ik voel dat zijn voorpootjes zich stevig om mijn vingers klemmen en niet ontspannen losjes vooruit steken is "de strijd" nog bezig. Dus blijf ik rustig zitten met de pup in mijn handen en spreek hem sussend en lieflijk toe.
Net zolang tot hij zich ontspant. Meestal gaat dat er ook mee gepaard dat hij gaat gapen. Zodra dat gebeurt knuffel ik hem nog even en zet hem dan bij een lekkere tepel van de moeder. Dat is dan als het ware zijn beloning, want het is nog erg moeilijk pupjes van 2 of 3 weken echt ergens mee te belonen. Het verschil met puppen van 4 weken is groot want voor hun is de knuffel op zich al de beloning.

Enfin, terug naar mijn verhaal.
Ik ben altijd blij met wat verzet in mijn puppen, want vooral bij de makkelijke puppen ben ik geneigd te vergeten dat die ook opgevoed moeten worden. En dan loop ik later als ze volwassen zijn tegen dingen aan die ik dan nog met gerichte training bij moet brengen. Maar omdat ik geregeld puppen in huis heb en de jonkies voorrang hebben boven de volwassenen wat betreft de tijd die ik aan training besteed, komt het er niet altijd van de volwassenen nog bij te schaven.
Tegenwoordig kies ik dus (als het mogelijk is!) wanneer ik zelf een puppeske houd, voor een pup met verzet.

Zo was Malice, die nu zo ontzettend ontspannen en makkelijk is, als pup een pup met flink verzet en ook Saartje kon er wat van. Mijn lieve Lily was de eerste pup die ik had met flink verzet en die ik heb onderworpen aan mijn superpuptraining en dat is een ongelooflijk lieve en makkelijke hond geworden.
Tegenwoordig kijk ik dus uit naar puppen met verzet, want dan ik al vroeg de wil breken, als ze nog heel weinig uithoudingsvermogen hebben en het dus relatief makkelijk is.
Want als je 'vergeet' je pup op te voeden en je moet dingen later (zeker als dat na 5 maanden is) nog aanpakken, dan zul je merken dat de hond een hele lange adem heeft en je soms uren werk moet stoppen in iets wat nu in enkele minuten tot een half uur geconcenteerd werken kost.

Let wel: ik doe het voorwerk. Als je er als nieuwe pupeigenaar daarna niets meer aan doet, zul je nog steeds binnen een paar maanden een ondeugende puber krijgen, hoor! Houd er rekening mee dat als je aan een hond begint, je er tijd en moeite en werk in moet stoppen. Of het nu een 'makkelijke', 'gemiddelde' of 'moeilijke' pup is.
Ik zet die termen tussen aanhalingstekens, omdat ik vind dat er niet echt zoiets is als een moeilijkere of makkelijkere hond. Een hond kan meer of minder bij je situatie of karakter passen.
Vandaar ook dat ik me altijd het recht voorbehoud om te bepalen welke pup het beste bij je past. En soms ook zal zeggen, sorry, er zit in dit nest niets bij wat voor jou geschikt is.

En waar was ik nu zo verbaasd over?
Wel in ieder nest zitten er altijd ontspannen puppen en puppen met verzet.
Soms blijft dat zo gedurende hun hele ontwikkeling in die eerste acht weken, soms draaien ze om als een blad aan de boom en is de ontspannen pup van de wormfase een verzetsstrijder in de pupfase of omgekeerd.
Maar het nest van Malice laat me wel enorm lachen:
Vijf verzetsstrijders op een rijtje!
Dus ik was vanmorgen lang bezig met mijn superpuptraining en wellicht blijft dat ook nog een tijdje zo. Want ik wil ze natuurlijk gelijk de goede ervaringen meegeven. En dat is dat verzet niet gewaardeerd wordt (op de lange termijn).
Maar voor het moment is het enorm grappig. Ze tuiten woest hun lippen en huilen als wolven. Hun klauwtjes slaan ze om mijn vingers alsof ze zich stevig vast willen houden, bang dat ik ze laat vallen. En dan na een paar minuten komt de metamorfose. Langzaam aan laten ze hun grip op mijn vinger verzwakken. Woest huilen is moeilijk als er iemand je wangen kietelt, wat steevast een gaap reflex opwekt. En gapen is ontspannend ... Dus geven ze zachtjes aan toe. De een wel iets vlotter dan de ander en Moose had natuurlijk weer de grootste mond. Zijn yoda-oren staken fanatiek opzij en ik kon hem al horen. 'Opgeven ik zal niet. De vijand bestrijden moet ik. Maar, maar, maar ... O moe ben ik. O lekker lig ik.'
En ja hoor, ik leg hem in de weegschaal en hij valt zo in slaap!

Wil je The Sounding Burrows steunen of heb je baat bij wat ik schrijf? Een donatie wordt altijd erg op prijs gesteld!